System edukacji w Kamerunie

System edukacji w Kamerunie

Szkoła na każdym etapie jest nieobowiązkowa i płatna. Szkołę podstawową dzieci rozpoczynają w wieku 7 lat. Ciekawostką jest fakt, że często dochodzi do podawania nieprawdziwej daty urodzin dziecka. Często rodzice chcą „odmłodzić” swoje dzieci. Dla nauczycieli, dziecko, które np. lewą ręką przez głowę dotknie prawego ucha – ma 7 lat i powinno pójść do szkoły.
Rok szkolny rozpoczyna się na początku września od pierwszego poniedziałku. Rok szkolny kończy się na początku czerwca. Szkoła podstawowa kończy się egzaminem. Jest punktowy system ocen. Można maksymalnie uzyskać 20 punktów. Aby skończyć klasę, trzeba mieć min 10/20. Aby uzyskać wyróżnienie trzeba uzyskać min 12/20. Rok szkolny składa się z 4 semestrów. Pierwszy semestr jest najdłuższy, ponieważ trwa do Bożego Narodzenia.
Uczniowie uzyskują oceny „cząstkowe” (secons), ale tylko za odpowiedzi pisemne. Przy liczebności uczniów w klasach do 150 osób, a w publicznych szkołach podstawowych nawet do 180 dzieci, nie ma możliwości pytać ucznia indywidualnie. Katolickie szkoły posiadają ograniczenia do 80 uczniów w klasie. Jednostki lekcyjne trwają 1,5 godziny. Lekcje trwają od 7.30 do 15.30. W środy i piątki lekcje kończą się ok.12-13. Na zakończenie roku uczniowie nie otrzymują świadectw, tylko wpisy w książeczkach (biuletynach) z adnotacją o otrzymaniu promocji do klasy następnej i uzyskanych wynikach. Dokładnie sprawdzana jest obecność. Za nieusprawiedliwione nieobecności można być usuniętym ze szkoły. Wcześniej jednak stosuje się kary pokutne, które najczęściej trzeba odpracować np. posprzątanie terenu wokół szkoły. Stosuje się również kary cielesne. Np. za rozmowy, za niechlujny, brudny strój, za spóźnienia. Kary wykonuje woźny (sureiller), a nad nim jest superwoźny, który nadzoruje wykonywanie kar. Jest również specjalnie wyznaczony nauczyciel, który oblicza wszystkie kary, wyznacza pokutę.
Uczniowie mają soboty i niedziele wolne, ale szkoły organizują często w soboty jeden blok 1,5 godzinny obowiązkowych zajęć przeznaczony na zdawanie egzaminów w klasach w których są one obowiązkowe.
Wszyscy uczniowie o wyznaniu katolickim uczestniczą w katechezie jeden raz w tygodniu w sobotę lub w niedzielę.
Statystycznie całkowicie do szkoły nie chodzi ok 30% populacji. Niektóre plamiona nie posyłają swoich dzieci do szkół (np. Bororo, Alagama).
Uczniowie nie mają zadań domowych. Przy tak dużej liczbie w oddziałach, niemożliwe byłoby sprawdzenie prac domowych.
Zebrania z rodzicami są bardzo rzadko organizowane. W szkołach istnieją Komitety Rodzicielskie (APPE), które dysponują niewielkimi środkami i mogą pomagać szkole.
Im szkoła jest na wyższym poziomie nauczania, tym ma większe wymagania wobec uczniów i rodziców. Ale minimum wyposażenia jest tablica. W lepszych szkołach uczniowie muszą posiadać bogatą wyprawkę ucznia, kupować lektury.
To właśnie często misjonarze prowadząc szkoły, lub wspierając uczniów szkół państwowych zabiegają o wyprawki dla uczniów, plecaki, zeszyty, przybory szkolne, lektury itd., a przede wszystkim zabiegają o środki finansowe, aby jak największa liczba dzieci podejmowała naukę, gdyż tylko taka droga pozwala w przyszłości dzięki zdobytemu wykształceniu pozyskać prac.